Jeroen Verbeek (Potje) is niet meer

05 apr. 2021

Clichés te over, dit soort dingen moet je eigenlijk schrijven als iemand er nog is… helaas.

Zaterdag 3 april het droeve bericht ontvangen dat iemand die er zeker 6 levens op had zitten, in relatief korte tijd, was overleden… Jeroen Verbeek, of “potje” en/of “Helpie helpie”, een 7de zou er niet meer komen.

Zie hem nog binnenkomen aan de “hand” van zijn vader, je moet toch wat met zo’n 13 of 14-jarige die zijn energie niet kwijt kan, rugby!
Als “jeugdtrainer” moet je toch wat met zo’n brok gezellige tederheid als hij 16 of 17 wordt, dan maar op de training meedoen met de Senioren. Uiteraard zijn deze verhalen opgetekend uit mijn toch wat gekleurde herinneringen en niet helemaal chronologisch in orde… Jeroen stapte er vol overgave in, liep voorop het bos in om na een kilometer of 4 erachter te komen dat dit niet de training was maar slechts het inlopen… Tja 120% geven en niet weten wat er nog komt is vast een soort rode draad in zijn leven.

Niet lang daarna, volgens mij had Jeroen net een scootertje gekregen van zijn pa om naar training te komen, trainingskamp! Uiteraard was Jeroen daar vanaf de 1e minuut bij en toen een aantal jongens diep in de nacht de stad in wilde was het uiteraard Jeroen die ze bracht op zijn scooter, tja mensen helpen, de tweede rode draad uit zijn te korte leven. Alleen dat paaltje op de terugweg, niet gezien natuurlijk. Daar stond die 17-jarige in de tent bij ons, onder het bloed, scooter total loss en dan de fameuze worden “ help, help”…
Wij zijn vader maar bellen en de 1e bijnaam was geboren: line out code “Helpie Helpie” bal.
Rugbyen dat kon “Helpie Helpie” wel, groot sterk, snel en altijd 120%, alleen die 80 min zijn wel heel lang… groot talent! Niet altijd stipt op tijd, soms zelfs pas na de wedstrijd, maar altijd aanwezig tot zeer aanwezig.

Ook staat mij altijd nog bij hoeveel onbeperkt spare ribs er eigenlijk in “Helpie Helpie“ konden. Wij waren al 2 uur met andere dingen bezig als “Helpie Helpie” nog met Roos aan het eten was… arme Marcus in de non maar bakken. Dat eten zorgde wel voor een goede relatie met bijvoorbeeld Alkmaar, een club waar we niet zoveel mee konden, allemaal 2m, 120 kg en niet zo spraakzaam. Een BBQ’tje met “Helpie Helpie” loste dit probleem op! Ze aten net als hij: veel en zonder veel woorden, vrienden voor het leven!

Tijd voor een nieuw leven, partner van Johan in alles wat ze deden, heel veel bijzondere feestjes en partijen en daar was ook de nieuwe bijnaam: de pot verzamelen voor het biertje na de wedstrijd… wie kon Jeroen nu weigeren bij de vraag ”krijg nog 2 euro van je!”. “Potje” was geboren: koppig en vasthoudend, weer zo’n rode draad.

Tja de hulp voor anderen ging heel ver, maar voor zijn vele “bazen” best lastig. Iemand die niet van zijn principes afweek wat de gevolgen ook waren. Boos op alles, maar nooit op de personen: ONRECHT! Rode draadjes te over …

Ondertussen pleegde hij wel wat roofbouw op dat zeer sterke lichaam volgens mij. 120% inzet in alles, alleen niet altijd op de “gezonde dingen” We leerden omgaan met Potje en wisten wanneer we hem op moesten halen, wakker maken, hem voor zichzelf beschermen en dat soort dingen, maar bijna niemand van ons kon zijn in navolgbare inzet volgen. Alleen ‘s nacht begrepen Aart en Potje elkaar volledig in al hun onnavolgbare lompheid, wat de nodige natte broekspijpen, wiedergutmachung en andere zaken veroorzaakte. Dit leverde uiteraard de nodige verhalen op natuurlijk.

Soms ging het fantastisch met hem, had hij zijn roeping gevonden leek het: het helpen van anderen, vaak als ervaringsdeskundige….. soms ging het minder volgens mij, maar het bleef “Potje”!

Later weer een nieuw leven als jeugdtrainer, wat een inzet en wie aan zijn jongens en meisje kwam … die…
Ook vriendschappen die ik minder ken maar waar de personen zelf waarschijnlijk minimaal net zoveel over kunnen vertellen als ik over mijn stuk met “Helpie Helpie”.

Verhalen zat om te vertellen, helaas niet met hem samen meer. Laten we deze zeer markante Eemlander nog vaak herdenken door een verhaal te vertellen. Komende vrijdag om 16.00 uur bij zijn geliefde club, een erehaag voor een definitief afscheid.

Johan & Willem