Mijn eerste maand rugby

19 okt. 2015

Na jaren niet meer te sporten fietste ik langs een rugbyveld. Ineens viel het kwartje, dit is echt iets voor mij. Een stoere sport en een teamsport. Via internet onderzoek gedaan en er was een damesteam en ze zochten nog meiden! De eerste proeftraining was hels, een ren je rot-training, terwijl ik al sterretjes zag na de 2 rondjes warmlopen. Met mijn rookgedrag en bankhangverleden kwam ik zwaar te kort. Al met al 3 x een rugbybal aangeraakt maar ik wist allang: dit wil ik!
Een week later was het al zover: mijn debuut in een wedstrijd. Gespannen en half kokhalsend door mijn gloednieuwe bitje liep ik het veld op. De innerlijke strijd tussen fight en flee als er zo’n enorme dame in een sneltreinvaart op je af komt stampen verloor ik nog te vaak. Hoe ik moest scrummen op de 2e rij werd me terplekke even uitgelegd door de scheidsrechter en teamgenootjes. Met dubbelgeklapte oortjes perste ik mijn hoofd tussen de knieen van de eerste rij. Oke dit is dus een contactsport….

Mijn teamleden zijn fantastisch. Geduldig beantwoorden ze mijn domme vragen en geven allerlei tips. Stuk voor stuk bloedfanatiek en altijd in voor een biertje.
De trainers zijn aanstekelijk enthousiast en gelukkig voor mij worden de ren-je-rot-sessies regelmatig afgewisseld met andere traingingsvormen.
De eerste weken liep ik na een training of wedstrijd op mijn werk rond alsof ik in mijn broek gescheten had. De offertes voor een traplift in mijn huis druppelde al binnen. Inmiddels is het alleen voor een geoefend oog zichtbaar dat ik de dag ervoor gebald heb.

Ik heb op zondag na de wedstrijd alweer zin in de training van woensdag, ik wikipedia me rot op de regels en volg zoveel mogelijk van het WK Rugby. Ik heb nog heel veel te leren voordat ik zo mooi kan tackelen als een Lizzy, zo snel kan rennen als een Eva, zo goed kan scrummen als een Chantal of een ruck kan vegen als een Karin. Maar ik ga er voor de 200% voor net als de rest van mijn teamleden. Het biertje na afloop van een wedstrijd zijn de lekkerste die er zijn.
Het rugby-virus heeft me volledig te pakken.

Karlien